به گزارش خبرگزاری مهر، گروهی از این روبات‌ها در نمایشگاهی در فرانسه توانستند با استفاده از هزار و 500 قطعه آجر پلی‌استیرنی برجی به ارتفاع 6 متر بسازند. 

هریک از این روبات‌های "کوادروکوپتر" مجهز به قطعات الکترونیکی و حسگرهایی است که امکان کنترل دقیق آن‌ها را به وجود آورده و همچنین می‌توان آن‌ها را از پیش برنامه‌ریزی کرد.

به بیانی دیگر می‌توان مسیر پرواز و انحناها و پیچش‌های موجود در مسیر را برای روبات تعریف کرد.

بر اساس گزارش گیزمگ، به علاوه فناوری، مدیریت گروه روبات‌ها از برخورد آن‌ها با یکدیگر در حین پرواز جلوگیری می‌کند. 

این نمایشگاه توسط شرکت سوئیسی "گرامازیو" و طراح روبات ایتالیایی به نام "رافائلو داندرا" برگزار شده است.

اما پژوهشگری ژاپنی سعی دارد این مسئله به یک حقیقت علمی تبدیل کند.موضوع پروژه او ساخت ربات‌هایی است که به خودشان نکات تازه یاد بهند تا بتوانند کارهایی را که از پیش برایشان برنامه‌ریزی نشده است انجام بدهند و از ابزاری استفاده کنند که تا قبل از آن هرگز ندیده‌بوده‌اند.

برای اولین بار در جهان، اسامو هاسه‌گاوا ، دانشیار موسسه تکنولوژی توکیو سیستمی درست کرده که به ربات‌ها این امکان را می‌دهد تا به محیط اطرافشان توجه و در اینترنت جست‌و‌جو کنند و به این ترتیب بتوانند فکر کنند چطور می‌شود مشکل و مسئله‌ای را به بهترین شکل حل کرد.

او در گفت‌و‌گو با فرانس‌پرس گفت:"بیشتر ربات‌های موجود در اجرا و پردازش کارهایی که برای‌شان برنامه‌ریزی شده، خوب هستند اما آنها چیز زیادی درباره دنیای واقعی که ما انسان‌ها در آن زندگی می‌کنیم نمی‌دانند.بنابراین پروژه ما تلاشی است برای ساختن پلی بین رباتها و دنیای واقعی".

شبکه خودسازمانده افزایشی یا "سوین"( اس او آی ان ان) ، الگوریتمی است که به ربات‌ها امکان استفاده از دانش‌شان را می‌دهد تا بفهمند و درک کنند کارهایی را که از قبل بهشان گفته نشده انجام بدهند چطور می‌شود انجام داد.دانش ربات‌ها مواردی است که از قبل می‌دانند و به آنها ارائه شده است.

سوین محیط اطراف آنها را برای به‌دست آوردن داده موردنیاز بررسی می‌کند تا این داده‌ها و اطلاعاتی که به آنها داده شده است را به صورت یک سری دستورات و روش کار منسجم و دارای نتیجه منطقی سازماندهی کند.

به عنوان مثال اگر به یک ماشین دارای الگوریتم سوین بگوییم باید"آب بیاورد"؛ ربات بدون داشتن برنامه‌ای ویژه برای سرو آب، بررسی می‌کند تا ترتیب انجام کارها برای انجام این وظیفه را پیدا و سازماندهی کند.

در پژوهشی دیگر از سوین برای جست‌وجوی اطلاعات در اینترنت استفاده می‌شود تا دستگاه بفهمد مثلا هرچیزی شبیه چیست و چه طوری است یا یک کلمه مشخص چه معنایی دارد.

تیم هاسه‌گاوا تلاش می‌کند این توانایی‌ها را با هم ترکیب کنند و سیستمی بسازند که بتواند با جست‌وجوی آن لاین بفهمد چطور کاری را انجام بدهد.

هاسه‌گاوا افزود:"ما بر این باوریم که در آینده می‌توان از کامپیوتری در انگلیس خواست چایی دم کند و این کار در ژاپن اجرا شود."

این سیستم‌ها همچنین مانند انسان می‌توانند "سر و صدا" یا اطلاعات غیرضروری که ممکن است ربات را گیج کند، فیلتر کنند.

پروسه کار به همان صورتی است که یک فرد هنگام سفر مثلا با قطار با فرد کناری‌اش صحبت می‌کند و با آنچه دور و برش رخ می‌دهد و شنیده‌می‌شود توجهی نمی‌کند یا می‌تواند یک شی را در نورهای مختلف و از زاویه‌های متفاوت تشخیص بدهد.

 با استفاده از یک پروژکتور که در پشت یک ماسک پلاستیکی قرار دارد تصویر سه‌بعدی یک صورت تابیده می‌شود و یک رایانه نیز صدا و حالات چهره را کنترل می‌کند. این روبات ماسک‌بات نامیده می‌شود.

تا پیش از این فناوری به‌کار رفته در ساخت این روبات برای به‌وجود آوردن آواتارها در کنفرانس‌های ویدئویی استفاده می‌شده است. برای ماسک‌بات همچنین گفت‌وگوهایی تعریف شده است. به‌عنوان مثال هنگامی که به این روبات گفته می‌شود رنگین‌کمان، ماسک‌بات پلک‌های خود را تکان داده و این جملات را بیان می‌کند: هنگامی که نور خورشید در هوا با قطرات باران برخورد می‌کند، قطرات باران به‌صورت منشور عمل کرده و یک رنگین کمان را شکل می‌دهند.

ماسک‌بات حین حرف زدن سر خود را اندکی تکان داده و ابروهایش را بالا می‌برد تا واکنش‌های هوشمندانه‌ای از خود بروز دهد. پروفسور گوردون چنگ، مسئول تیم تحقیقاتی مذکور می‌گوید: ماسک‌بات نحوه ارتباط برقرار کردن انسان با روبات را دگرگون خواهد کرد. ماسک‌بات یک سر سه بعدی شبیه به سر انسان دارد که در پس یک ماسک پلاستیکی شفاف قرار دارد و می‌تواند متناسب با موقعیتی که در آن قرار دارد حالات چهره‌‌اش را تغییر دهد.

عملکرد این پروژکتور درست مانند سینما پروجکشن است. والت‌دیسنی سرآمد شرکت‌هایی است که از این شیوه برای نمایش سه‌بعدی صورت استفاده کرده‌اند اما تفاوت آن در این است که در سینما از نمایش تصاویر سه‌بعدی در جلو استفاده می‌شود حال آنکه در ماسک‌بات دانشمندان نمایش تصاویر سه بعدی را از پشت ماسک انجام می‌دهند تا ارتباط رودررو روبات به‌طور پیوسته صورت گیرد.

برای آنکه ماسک‌بات بتواند به‌عنوان صورت روبات مورد استفاده قرار گیرد نباید نیازی به یک تصویر ویدئویی از نحوه تکلم انسان داشته باشد. برنامه جدیدی ساخته شده که تصویر دوبعدی را تبدیل به تصویر سه بعدی مناسبی خواهد کرد و الگوریتم‌هایی نیز برای ارائه و کنترل صدا و حرکات صورت ارائه شده است. برای تقلید حرکات صورت یک موتور انیمیشنی سخنگو ساخته شده که در سیستم آن تعداد زیادی اطلاعات حرکتی صورت از مردم مختلف جمع‌آوری شده و بهترین تصویری که مناسب با صدا باشد را از میان اطلاعات مورد نظر جمع‌آوری و ارائه می‌کند. یک نرم‌افزار ساخت مصنوعی احساسات، تفاوت‌های تصویری احساسات گوناگون را ارسال می‌کند که حالات مربوط به مثلا شادی یا غم را انعکاس می‌دهد اما ماسک‌بات هنوز نتوانسته بسیاری از کلمات گفتاری را درک کند.

تنها می‌تواند به صداها گوش دهد و واکنش مناسبی را به‌عنوان بخشی از یک برنامه‌نویسی ثابت ارائه دهد. هرچند این عدم‌توانایی تنها مختص به ماسک‌بات نیست و در سراسر دنیا تلاش‌هایی برای درک بهتر رفتار‌های انسانی توسط روبات‌ها در حال انجام است. علاوه بر آن توانایی ماسک‌بات در ترکیب حالات تصویری و صداها سریع‌تر از سایر روبات‌هاست.